Zabudowa wypełnia praktycznie całą powierzchnię działki i dzieli ją na przestrzenie wewnętrzne i zewnętrzne służące różnym użytkownikom. Oprócz jednoznacznego podziału na funkcje powstała, jako wartość dodana, wspólna centralna przestrzeń zewnętrzna pozwalająca wszystkim użytkownikom pracować i spotykać się w zależności od potrzeb i warunków atmosferycznych.
W pracowni artysta pracuje nie tylko indywidualnie czy z zespołem pomocników,ale zaprasza również grupy do wspólnych działań twórczych. Tym samym bardzo istotne jest stopniowanie stref prywatności: wspólne podwórze, przeznaczony dla prac grupowych parter, antresola do spotkań dla kilku osób oraz całkowicie prywatna, ukryta i wyciszona nisza dostępna z antresoli. To ostatnie znajduje się w plastycznie zdeformowanym złotym obiekcie zawieszonym na zewnętrznej ścianie budynku, nad wejściem na wspólny centralny plac. W ten sposób, jako odpowiedź na charakter pracy artysty, powstaje swoista pętla przestrzenna, w której zewnętrzna forma najbardziej intymnej przestrzeni stanowi jednocześnie domknięcie przestrzeni najbardziej publicznej.

‍